Een octopus met al haar tentakels. 

Ik had een octopussenweek: mijn aandacht zat overal.

Ik was de losse eindjes aan het afwikkelen, na de verkoop van mijn bedrijf. Contracten opzeggen, de laatste overdracht. Ik had gesprekken met gezinnen.

Er moest een broodje in plastic zak mee naar school voor project schimmel. Oja, de liniaal was stuk, dus een nieuwe mee en ook een rekenmachine. Een cadeautje kopen voor het aankomende partijtje. De btw-aangifte. Sleutels kwijtgeraakt bij buitenspelen, gevonden gelukkig. Een nieuw rooster voor voetbaltraining, hoe gaan we dat inplannen?

Och hemel, voetbaltraining. Zijn die schoenen alweer te klein? Nieuwe schoenen dus. Tandarts bellen voor een afspraak. Even langs mijn vader, in de coronatijd is hij meer alleen.

Nog snel dat dringende mailtje voor werk sturen.

Herkenbaar? De lijst gaat maar door. Ik hoef jou daar niets over te vertellen, toch?

Jij, ik, wij als moeders zijn overal, hebben lijstjes in ons hoofd. We lijken wel octopussen.

Onze tentakels, onze aandacht is overal

We staan aan, onze aandacht gaat alle kanten uit. Een octopus is daarop gebouwd. Die kan acht kanten tegelijk op. Onze aandacht niet.

Dus voel je je moe, loopt achter de feiten aan. Vraagt je af: wanneer ben ik aan de beurt? Wanneer kan ik even rusten, tijd voor mezelf hebben?

Je bént geen octopus – dus kies!

Even achteroverleunen, uitzoomen, je aandacht laten rusten.

Een momentje, juist terwijl het zo druk is.

Voelt raar in het begin en geeft zoveel helderheid.

Dan kom je weer terug in het midden, bij jezelf. Niet in al die tentakels tegelijk, maar in jouw ene hoofd en lijf.

Vanuit deze plek kan je prioriteiten stellen.

Wat is vandaag het ene belangrijke ding?

Ik kijk vaak mee. Heel simpel: wat zit er in je hoofd? Schrijf het allemaal op, doe een braindump.

Wat is dan het allerbelangrijkste? Voor vandaag? Vaak schrijven we er nog 3 andere to-do’s bij, waarvan het fijn zou zijn als het gebeurt.

Vier aandachtspunten.

In plaats van minstens acht tentakels, allemaal met hun eigen lijstje.

Dus ademen, even uitzoomen en focus.

Omdat ik dat met klanten doe, weet ik hoe krachtig dat werkt.

Gelukkig maar.

Daardoor kon ik het zelf ook doen, afgelopen week, toen ik aan het octopussen was.

Pfew. 

Dat gaf rust.

In mijn hoofd, in mijn lijf en leven.

Ik ben weer mens. Geen octopus.