Hoe laag mag de lat zijn?
Die vraag kreeg ik tijdens een sessie bij een coach. Haar hand was iets boven de grond. Zo laag, vroeg ze? Neeeee, terwijl ik een knoop in mijn buik voelde. Zo laag, dacht ik, no way. Dat kan toch niet.
Dat is een interessante gedachte.
Wie of wat bepaald hoe laag de lat mag zijn? Welke verwachtingen of eisen stel jij aan jezelf? Wat goed genoeg is? Hoe is dat bij jou?
Ondertussen is mijn lat redelijk laag. Wat niet betekent dat ik een lui mormel ben, trouwens. Dat soort ideeën had ik namelijk bij een lage lat. Nu gelukkig niet meer. We zijn vaak zo streng en veeleisend voor onszelf. Hoe het hoort. Wat er verwacht wordt (door wie dan??) De oordelende stemmen in je hoofd. Waar je echt op leegloopt, trouwens. Het kostte mij ontzettend veel moeite, energie en wilskracht, bijvoorbeeld om aan alle eisen te voldoen.
Wat heeft ervoor gezorgd dat ik niet streef naar perfectie? Dat ik me nu ontspannen voel en zacht naar mezelf blijf?
Ik heb nog meer leren luisteren naar mijn gevoel. Dat de leidraad in mijn leven te laten zijn. Trouw zijn aan mezelf. Kiezen voor vrijheid. Vrij te zijn van patronen, gedachten en overtuigingen die mij niet dienen.
Mijn onderbuikgevoel mijn kompas laten zijn. Ik weet wat belangrijk is voor mij en waar ik naar verlang.
Zo wordt het in het dagelijks leven ook makkelijker. Bestel ik drie keer in de week eten omdat het nu even te druk is om een fatsoenlijke maaltijd voor te schotelen. Of eten we die week maar wat minder voedzaam.
Zeg ik een belangrijke afspraak af omdat ik graag bij mijn zieke kind wil of laat ik mijn zieke kind lang op de IPad zodat ik juist naar mijn belangrijke afspraak wil. Lig ik uren in bad een heerlijk boek te lezen. Of ga ik een keer om negen uur naar bed en laat alles voor wat het is.
Het maakt niet uit, wat het is. Onderzoek je overtuiging. Past het nog of niet. Dat hoeft geen drama of gedoe te zijn. Hou het simpel. Vaak weet je het antwoord wel. Echt. En vertaal dat naar je dagelijks leven. Hier en nu.
Terwijl ik dit schrijf hoor ik dit nummer van Fia -Shedding Skin Hoe toepasselijk…
Oh, I am beautiful and fucked up, in the most glorious way,
When standing in my truth, who cares what people say.
‘Cause the moment we stop running from the demons in our heads,
And instead we choose to love them.
When saying yes to life both shadow and light
Oh, our suffering is done and we come alive.
En weet je wat ik nu de schoonheid vind van dit hele proces? Niet alleen jijzelf, ook je gezin en relatie heeft hier zoveel baat bij. Hoeveel vrijer, ontspannen en gelukkiger zal jij je voelen?
