Het lijkt alweer zo lang geleden, onze vakantie in Thailand. Maar de herinneringen zijn nog vers. Eén moment uit die vakantie zal me altijd bijblijven. Het was het moment waarop ik me realiseerde hoeveel overvloed wij hier eigenlijk hebben. En hoe die overvloed ons ook in de weg zit.

We reisden met z’n vijven naar een dorpje in de bergen van Noord-Thailand, een klein plaatsje dat bewoond wordt door 206 mensen die gevlucht zijn uit Birma. Het bescheiden toerisme zorgt voor een bron van inkomsten voor de bewoners. De weg ernaar toe is niet makkelijk: een paar uur wandelen steil omhoog door de jungle.

Bevangen door de hitte en de zwaarte van de hike, viel onze dochter onderweg flauw op een marktje. Daar lag ze, temidden van de stalletjes met exotisch fruit, levende vissen en roze kippenpoten. Gelukkig kwam ze snel bij, maar verder wandelen was uitgesloten, en dus gingen zij en ik verder met de jeep.

Eenmaal aangekomen in het dorp werd ik geraakt door de eenvoud van deze plek. Misschien was het de schrik van het flauwvallen die me er in eerste instantie een beetje voor deed terugdeinzen. De kleine hutjes, het gebrek aan elektriciteit, warm water en comfort.

Na een tijdje veranderde dat gevoel. Ik zag hoe de mensen hier in de jungle hún leven leiden. Met elkaar, in de natuur, zonder grote bezittingen. Hoe men met elkaar in één kleine ruimte leeft, kookt, slaapt. Hoe het gasstelletje licht en warmte brengt en hoe dat ’s avonds plaats maakt voor de slaapmatjes.

Ik snapte direct waarom de Tiny Houses zo populair zijn. Wij, die zoveel hebben, zoveel spullen, zoveel ruimte, zoveel keuzes. Zijn we er gelukkiger van geworden? Wij willen juist weer terug naar de basis. Simpelweg omdat dit zoveel kalmte, tevredenheid en verbinding het brengt. In gezinnen, bij volwassenen, bij kinderen, in mijn eigen gezin. 

Ik dacht aan de overvloed van mogelijkheden in ons leven. We kunnen er eigenlijk niet mee omgaan. En vaak verlangen we naar minder. Naar een leven met minder druk en minder ruis. Een leven met meer, connectie, tevredenheid en rust.

Hiervoor hoef je natuurlijk geen Tiny House te hebben of naar een bergdorp in Thailand te gaan. Geluk zit niet in het hebben of in het gebrek aan vierkante meters. Het vraagt om los te laten en nee zeggen tegen dat wat jou niet dient. Om ruimte te maken voor dat wat jij werkelijk belangrijk vindt. Te leven op een manier die jou past en waar je trouw bent aan jezelf.